północno-wschodnim rogu pl. Domini- kańskiego wznosi się ogromny gotycki kościół dominikanów pod wezwaniem św. Wojciecha, otoczony wianuszkiem barokowych i neobarokowych kaplic oraz budynków klasztornych. Jest to jeden z najstarszych i największych w mieście średniowiecznych kościołów, wzniesiony około 1250 r. Poprzednia znajdująca się w tym miejscu świątynia, pierwsza zbudowana na lewym brzegu Odry, wzniesiona w czasach jeszcze przed oficjalną lokacją miasta, założona w początkach XII w., a konsekrowana w roku 1112, została zniszczona wraz z całym lewobrzeżnym miastem w czasie najazdu Mongołów. Pierwotnie teren i stojący na nim pierwszy kościół należały do augustianów z Sobótki, już jednak w
roku 1226 został przekazany sprowadzonym z Krakowa dominikanom. Oni też w latach 1250-1270 wznieśli po najeździe Mongołów aktualnie istniejący kościół.
Przy wejściu południowym znajduje się mieszcząca przepiękny alabastrowy sarkofag barokowa kaplica poświęcona bł. Czesławowi Odrowążowi, opatowi kościoła, który, jak głosi legenda, w 1241 r. obronił miasto przed Mongołami. Gdy ludność Wrocławia schroniła się na Ostrów Tumski, a najeźdźcy zaczęli go szturmować, najpierw zorganizował obronę wyspy, potem zaś odstraszył niewiernych kulą ognia. Błogosławiony Opat Czesław ma na koncie jeszcze i inne cuda: wskrzesił utopione dziecko tydzień po śmierci, a nie mogąc znaleźć przewoźnika, by w trakcie powodzi przeprawić się z najświętszym sakramentem do umierającego, rzucił swój płaszcz na fale Odry i przepłynął na nim, jak na tratwie.
