Początkowo dzisiejszy budynek Opery Wroc- ławskiej służył jako teatr miejski. Wzniesiono go w latach 1839–1841 według projektu Carla Ferdinanda Langhansa, z nowo- czesną sceną i widownią na około 1600 miejsc. Budynek dwa razy płonął w latach 1865 i 1871 i za każdym razem był remontowany oraz przebudowywany. Po drugim pożarze ustawiono na krawędzi dachu rzeźby muz wykonane ze sztucznego piaskowca (obecnie stoją tam współczesne odlewy zaginionych oryginałów). Po II wojnie światowej usunięte zostały z przyczyn politycznych zdjęto z fasady nieuszkodzone popiersia artystów niemieckich: Beethovena, Goethego, Mozarta i Schillera. Skuto też z zewnętrznej ściany przepiękne freski autorstwa Schmidta. Gruntowna modernizacja zakończyła w 2006 r. W jej wyniku Opera odzyskała swą dawną świetność. Odrestaurowano też bogato zdobione wnętrza. Można tam dziś podziwiać m.in.: plafon z portretami kompozytorów, ogromny kryształowy żyrandol oraz lożę cesarską. Sumaryczna powierzchnia złocona prawdziwym złotem wynosi 10 tysięcy m2, a powierzchnia kryształowych luster 200 m2.
