lica Świdnicka, która nazwę swą wzięła od tego, że na całej swej kilometrowej długości biegnie w kierunku znajdującej się 30 km od Wrocławia Świdnicy, została wytyczona w średniowieczu wraz z innymi uliczkami wokół rynku, a pierwsza wzmianka o niej pochodzi z roku 1303. Zakończona była swego czasu ufortyfikowaną Bramą Świdnicką, którą wyburzono wraz z większością murów obronnych dopiero po oblężeniu Wrocławia przez wojska napoleońskie. Stanowi przepiękny przykład współistnienia stylów, nakładających się na siebie w kolejnych okresach historii miasta. Znajdziemy tu wielkie betonowe "pudełko zapałek" — długi, stojący blisko rynku blok mieszkalny i nowoczesny postmodernistyczny dom towarowy Solpol, utrzymany w odcieniu wściekłego fioletu, ale też mnóstwo bezcennych historycznych zabytków, z którymi wiążę się wiele legend, podań i anegdot. Do najciekawszych, choć nie jedynych wartych obejrzenia, należą:

• gotycki Kościół pod wezwaniem św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława
• gotycki Kościół Bożego Ciała
• przepiękna klasycystyczna Opera Wrocławska z 1841 r.
• neobarokowy hotel monopol z 1899 r.
• neorenesansowy odwach
• promenada przy fosie miejskiej

W latach 70. XX wieku ulicę Świdnicką przecięła trasa tranzytowa, na potrzeby której wyburzono leżące na trasie zabytkowe kamieniczki. Pod nią poprowadzono przejście pod- ziemne, ze względu na bardzo szerokie i niskie stopnie zwane schodami dziwnych kroków. Stanowiło ono miejsce wystąpień politycznych Pomarańczowej Alter- natywy, co upamiętnia dziś pomnik krasnala po jego północnej stronie.

Z ulicy Świdnickiej warto skręcić w przepiękną promenadę nad fosą miejską, która powstała w miejscu wyburzonych murów obronnych.