awne więzienie miejskie wybudowane zostało w wieku XIII, a pierwsza wzmianka o nim pochodzi z roku 1450. Obecny kształt nadały mu przebudowy w XVI i XVII wieku. Najstarszą częścią budynku jest czternastowieczne skrzydło północne, mieszczące niegdyś nie istniejącą już kaplicę. Pozostałe dobudowano ok. 1500 r. W połowie XVI wieku wzniesione zostało skrzydło południowe mieszczące warsztaty pracy więźniarek przetrzymywanych w skrzydle zachodnim. Część piwniczna skrzydła północnego to dawniejsze główne pomieszczenia więzienia dla nisko urodzonych i groźnych przestępców odsiadujących karę jednego roku i 6 niedziel. Dolna sala, którą można zwiedzić, bo mieści się w niej dziś klub "Pracoffnia" była 
najprawdopodobniej przeznaczona dla osób bogatych i wyżej postawionych. W części wschodniej podziemi, na wprost wejścia na dziedziniec, znajdowała się izba przesłuchań i tortur, również zajmowana dziś przez klub. W roku 1733 budynek mógł pomieścić około stu więźniów. Między sławnymi postaciami, które odsiadywały
tu swe wyroki, należy wspomnień min. Wita Stwosza. Rzeźbiarz, oskarżony o podrobienie weksla, spędził tu okrągły rok. Budynek przestano użytkować jako więzienie około roku 1818. Mieściły się tu później instytucje filantropijne oraz lombard. Dziś jest to siedziba Oddziału Wrocławskiego Instytutu Archeologii i Etnologii PAN.
