lica Świdnicka, która nazwę swą wzięła od tego, że na całej swej kilometrowej długości biegnie w kierunku znajdującej się 30 km od Wrocławia Świdnicy, została wytyczona w średniowieczu wraz z innymi uliczkami wokół rynku, a pierwsza wzmianka o niej pochodzi z roku 1303. Zakończona była swego czasu ufortyfikowaną Bramą Świdnicką, którą wyburzono wraz z większością murów obronnych dopiero po oblężeniu Wrocławia przez wojska napoleońskie.
Stanowi przepiękny przykład współistnienia stylów, nakładających się na siebie w kolejnych
okresach historii miasta. Znajdziemy tu wielkie betonowe "pudełko zapałek" — długi, stojący blisko rynku blok mieszkalny i nowoczesny postmodernistyczny dom towarowy
Solpol, utrzymany w odcieniu wściekłego fioletu, ale też mnóstwo bezcennych historycznych zabytków, z którymi wiążę się wiele legend, podań i anegdot. Do najciekawszych, choć nie jedynych wartych obejrzenia, należą:
- gotycki Kościół pod wezwaniem św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława
- gotycki Kościół Bożego Ciała
- przepiękna klasycystyczna Opera Wrocławska z 1841 r.
- neobarokowy hotel monopol z 1899 r.
- neorenesansowy odwach
- promenada przy fosie miejskiej
W latach 70. XX wieku ulicę Świdnicką przecięła trasa tranzytowa, na potrzeby której wyburzono leżące na trasie zabytkowe 
kamieniczki. Pod nią poprowadzono przejście pod- ziemne, ze względu na bardzo szerokie i niskie stopnie zwane schodami dziwnych kroków. Stanowiło ono miejsce wystąpień politycznych Pomarańczowej Alter- natywy, co upamiętnia dziś pomnik krasnala po jego północnej stronie.
Z ulicy Świdnickiej warto skręcić w przepiękną promenadę nad fosą miejską, która powstała w miejscu wyburzonych murów obronnych.
